En nu dan tijd en aandacht voor de vrouwen

De mensheid bestaat toch zo’n beetje voor de helft uit vrouwen. Hoe de fietsgemeenschap over de seksen is verdeeld weet ik niet precies, maar valt mij wel op dat het recreantenpeloton bij mij in de buurt steeds meer vrouwen bevat, mede dankzij Covid-19, denk ik.

Hoe het ook zij, het vrouwenwielrennen is in de media nog steeds onderbelicht. Nu begrijp ik wel dat de Giro (voor mannen dus) momenteel meer aandacht verdient, maar tegelijkertijd zijn de professionele wielrensters in Spanje bezig met een fascinerende campagne. De berichtgeving in de Nederlandse pers beperkt zich tot een teletekstpagina en een wedstrijdverslagje verstopt in de hoek van de krant. En vooruit, misschien een itempje in het NOS Sportjournaal.

Ook op onze eigen hooggewaardeerde blog is men niet scheutig met post betreffende het vrouwelijk smaldeel.
Dat ga ik nu proberen een beetje recht te zetten.

De koersen waar ik het over heb verwijzen naar een programma deze maand mei gestart met de Setmana Valenciana waarop volgden koersen in Navarra, het Baskenland en de meerdaagse wedstrijd Vuelta a Burgos femininas ter afsluiting.

Het optredende peloton kent een mondiale bezetting, onder de 29 teams bevindt zich zelfs een volledig Chileense ploeg.

Nederland voert het hoogste woord, vooral dankzij de twee eeuwige kemphanen Van Vleuten en Van der Breggen. Daarnaast rammelt Demi Vollering stevig aan de poort om zich als kampioene te melden. Naast het Hollands echelon zien we vaak de fameus vrolijke Cecilie Uttrup Ludwig en Elisa Longho Borghini in haar vaste tenue van de Italiaanse tricolores aan het front verschijnen.

Er wordt niet veel op tv uitgezonden, of het moet via de betaalzender van Eurosport zijn. Gelukkig zijn er nog livestreams, een soort lifeline. GCN (Global Cycling Network) zendt ook veel uit. Terugkijken kan altijd, deze bijvoorbeeld: https://www.youtube.com/watch?v=9UEnTTCcDco&t=342s.

De hele wedstrijd in en rond Eibar van start tot finish van beeld en woord voorzien. Twee commentatoren wisselen elkaar af. De vrouw spreekt Baskisch, dat lijkt mij zo. Als ze het stokje doorgeeft aan de man komt er Spaans commentaar, dat weet ik zeker. Het Baskisch is een taaltje waar geen touw aan vast te knopen is (maar dat denk ik ook vaak bij het commentaar van vaderlandse bodem, terwijl daar geen woord Chinees tussen zit). Ze heeft het echter zeker over de koers, want regelmatig valt het woord ‘Banblewten’. Zo klinkt de achternaam van Annemiek ook in het Spaans. De taal van de man is toch meer de lingua franca van het wielrennen, woorden als carrera, equipo en ataques klinken vertrouwd in de oren.

Even doorspoelen dan naar minuut 25. Er volgt een commerciële onderbreking. Verderop vanaf 41 is nog een informatief vervolgfilmpje. Het geheel gaat vergezeld van een stevig Baskische beat. Er wordt verteld hoe de hermanos (gebroeders) Orbea ooit een wapenbedrijf hebben opgezet. Na de 2e Wereldoorlog was die markt opgedroogd (hoe de ETA aan zijn munitie kwam vertelt het verhaal niet), arbeiders van Orbea zetten een staking op waar generaal Franco zijn tanden op stuk beet. Men schakelde over op de fabricage van andere gebruikswaren waar metaal en ijzer voor vereist waren. Fietsen dus ook. Tegelijkertijd ging Orbea deel uitmaken van het vermaarde coöperatie-complex van Mondragón.

Een voorbeeldig staaltje conversieve diversificatie dus. Orbea is werelderfgoed.

Dit is nog eens een commercial break die niet te versmaden is, met veel aandacht voor de lokale gastronomie. Een verademing ten opzichte van die irritante onderbrekingen bij Eurosport (“Discover your smile”, “Wij kopen auto’s punt nl”, en dat soort onbegrijpelijke onzin. Nu moet ik echter niet gaan kniesoren, ik begrijp ook wel dat er een verdienmodel nodig is om mij deze beelden aan te bieden.)

Tussendoor zijn er (net als bij Eurosport, bij de mannenkoers zeg maar) opgenomen gesprekjes met de corredoras voorafgaand aan de wedstrijd. We krijgen beelden voorgeschoteld waar de benen van rensters op camping-stoeltjes nog even goed gemasseerd worden.

Er is een control de firmas, waar het startblad wordt getekend, de meisjes verborgen achter de maskertjes, met een ratelende speaker: “¡Palmares impresionantes! ¡Aplauso para ellas!”

De serie Spaanse koersen bevat obscure titels: Emakumeen Nafarroako, Durango Emakumeen Saria, Eibarko Hiria Sari Nagusia.

Ik zou toch kunnen vermoeden dat het cryptisch woord ‘emakumeen’ iets met ons woord ‘koers’ te maken heeft. Zo’n Emakumeen wil je toch graag op je palmares, valt altijd op tussen die grijze Omlopen en Grote Prijzen.
(Even opgezocht bij Google Translate: Emakumeen is Baskisch voor ‘dames’. Ook goed.)

As we speak fietsen de dames de Vuelta a Burgos, de finale van de campagne. Zondag sluit deze rittenkoers in stijl af met de slotklim naar de mythische Lagunas de Neila, hartje Sierra de la Demanda. Dat is een pittig ding, zo weet ik uit eigen ervaring. Daar gaat de beslissing vallen.

¡Aúpa! Ladies first.